تفاوت مراکز رشد و شتاب دهنده ها چیست؟
ابتدا بهتر است توضیح کوتاهی درباره‌ی مراکز رشد بدهیم و سپس تفاوت‌هایش با شتاب دهنده ها را بررسی کنیم. منابع مالی مراکز رشد عموما توسط دانشگاه‌ها، سازمان‌ها و حتی مراکز دولتی فراهم می‌شود، به همین دلیل استارتاپ‌هایی که عضو مراکز رشد می‌شوند را می‌توان به‌عنوان بخش کوچکی از سازمان‌ها نیز معرفی کرد. کارآفرینانی که هنوز قدمی برای عملی کردن ایده‌ی خود برنداشته‌اند می‌توانند ازاین‌طریق پیشرفت کنند و تیمی قوی بسازند. اما شتاب دهنده و مراکز رشد تفاوت‌هایی دارند که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم:
از نظر بازه ی زمانی
شتاب دهنده‌ها به استارتاپ‌ها نهایتا شش ماه فرصت رشد می‌دهند و این مدت تغییر چندانی نخواهد کرد اما مراکز رشد از شش ماه تا حتی پنج سال نیز باتوجه به نوع کار و هدف استارتاپ‌ها برای آن‌ها زمان در نظر می‌گیرند و زمان داده شده برای هرکاری متفاوت خواهد بود. به عبارت دیگر زمان برای مراکز رشد اهمیت چندانی ندارد و از نظر آن‌ها عمر کسب‌وکاری که از مرکز رشد خارج می‌شود باید طولانی باشد. در حقیقت ارزش‌ها برای مراکز رشد در اولویت است.
از نظر کاربرد
باید بگوییم که مرکز رشد بیشتر به دنبال جذب استارتاپ‌های محلی و کشوری است. این اتفاق را شاید بتوان به‌عنوان ضعف مراکز رشد درنظر گرفت؛ چون افراد زیادی هستند که می‌خواهند عضو یک مرکز رشد به‌خصوص شوند اما به‌دلیل محلی نبودن نمی‌توانند. هدف اصلی شتاب دهنده‌ها رقابت و رشد صحیح در مدت‌محدود می‌باشد اما این مطلب برای مراکز رشد اهمیت چندانی ندارد.
از نظر مالی
شتاب دهنده‌ها به‌دنبال سهم‌خواهی از استارتاپ‌ها هستند اما مراکز رشد توسط سازمان‌های بزرگ تأمین مالی شده و به‌دنبال سودهای کلان نیستند. لازم به‌ذکر است که شتاب دهنده‌ها به‌دلیل داشتن و معرفی سرمایه‌گذار سعی بر این دارند که بهترین امکانات را در اختیار استارتاپ‌ها قرار دهند اما معمولا مراکز رشد فضای کار ارزان قیمتی را اجاره می‌کنند و سودی از استارتاپ‌ها نمی‌خواهند. در نهایت به این نکته توجه داشته باشید که امروزه مراکز حمایتی هیبریدی نیز شکل گرفته که در واقع ترکیبی از شتاب دهنده‌ها و مراکز رشد است.
